TPAT1 คืออะไร ? สอบอะไรบ้าง ? พร้อมตัวอย่างแนวข้อสอบและคลิปติว

ข้อ 1.

ช้าง

ช้างเป็นสัตว์คู่บ้านคู่เมืองของประเทศไทย ในอดีตช้างไทยมักถูกส่งเป็นของขวัญหรือเครื่องบรรณาการทางการทูตกับประเทศต่าง ๆ เพื่อสร้างความสัมพันธ์อันดีและสร้างชื่อให้เป็นที่รู้จักแก่นานาชาติ แต่ปัจจุบันช้างไทยมีจำนวนลดน้อยลง โดยมีสาเหตุมาจากการตัดไม้ทำลายป่า ช้างเป็นสัตว์ที่ต้องอาศัยพื้นที่เพื่อการดำรงอยู่ไม่ต่ำกว่า 10,000 ตารางกิโลเมตร การสร้างเขื่อนเพื่อบรรเทาปัญหาอุทกภัยจำเป็นต้องตัดพื้นที่ป่าไม้ออกเป็นส่วน ๆ จึงทำให้ช้างป่ามีจำนวนน้อยลงเพราะถูกขับไล่จากที่อยู่อาศัย นอกจากนี้อีกสาเหตุก็คือ การบุกรุกป่าเพื่อทำไร่ ที่นอกจากแผ้วถางป่าจนทำให้ช้างไทยจำนวนลดน้อยลงแล้ว การปลูกพืชของเกษตรส่วนใหญ่มักเป็นการปลูกพืชเชิงเดี่ยวที่ทำให้ดินเสื่อมสภาพไวอีกด้วย

ข้อ 2.

ภาวะโลกร้อน

ปัจจุบันดาวเคราะห์สีน้ำเงินที่เราอาศัยอยู่กำลังประสบปัญหาภาวะโลกร้อน (Global Warming) หรือ อุณหภูมิเฉลี่ยของอากาศสูงขึ้น โดยองค์การอุตุนิยมวิทยาโลกได้เผยแพร่ข้อมูลล่าสุดถึงความเป็นไปได้ที่อุณหภูมิเฉลี่ยใกล้พื้นผิวโลกระหว่างปี 2566 ถึง 2570 จะสูงกว่าระดับก่อนยุคอุตสาหกรรมมากกว่า 1.5 องศาเซลเซียส และอาจร้อนที่สุด
เป็นประวัติการณ์ตลอดระยะเวลา 5 ปีข้างหน้านี้

กิจกรรมต่าง ๆ ของมนุษย์ ตัวอย่างเช่น การเผาไหม้เชื้อเพลิง ได้แก่ ถ่านหิน น้ำมัน หรือการทำฟาร์มปศุสัตว์ เป็นกิจกรรมที่ส่งผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมและส่งผลให้เกิดปัจจัยที่นำไปสู่ภาวะโลกร้อนต่อไปได้ เนื่องจากกิจกรรม
เหล่านี้ก่อให้เกิดก๊าซเรือนกระจกที่เป็นสาเหตุหลักของภาวะโลกร้อน

หลายคนอาจไม่ทราบว่าแท้จริงแล้ว ก๊าซเรือนกระจกมีทั้งก๊าซที่เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติและเกิดจากกิจกรรมของมนุษย์ต่าง ๆ ดังที่กล่าวมา ก๊าซเหล่านี้เป็นองค์ประกอบของบรรยากาศโลกที่มีความสำคัญ เพราะมันช่วย
ดูดคลื่นรังสีความร้อนจากดวงอาทิตย์ไว้ในเวลากลางวัน แล้วค่อย ๆ แผ่รังสีความร้อนออกมาในเวลากลางคืน

ทำให้อุณหภูมิในบรรยากาศโลกไม่เปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลัน หากไม่มีก๊าซเรือนกระจกในชั้นบรรยากาศห่อหุ้มไว้ จะทำให้อุณหภูมิในตอนกลางวันนั้นร้อนจัดและในตอนกลางคืนนั้นหนาวจัด ก๊าซเหล่านี้จึงมีความจำเป็นในการรักษาอุณหภูมิของโลกให้คงที่ แต่ปัจจุบันก๊าซเรือนกระจกมีปริมาณมากขึ้นจนส่งผลให้โลกสะสมความร้อนไว้มาก ดังที่เราเรียกว่า “ภาวะโลกร้อน” จนส่งผลกระทบกับสิ่งมีชีวิตทั้งพืชและสัตว์จนเกิดปัญหาระบบนิเวศตามมามากมาย

ปัจจุบันนักวิชาการหลายคนลงความเห็นว่าภาวะโลกร้อนเป็นปัญหาเร่งด่วน ดังจะเห็นจากผลกระทบที่เกิดจากการที่อุณหภูมิเฉลี่ยของโลกเปลี่ยนแปลงไปได้ปรากฏให้เห็นบ่อยขึ้น อาทิ ระดับน้ำทะเลสูงขึ้นจากการที่น้ำแข็งขั้วโลกละลายเพราะอุณหภูมิผิวน้ำสูงขึ้น พืชท้องถิ่นเดิมไม่สามารถเพาะปลูกได้เนื่องจากอากาศร้อนเกินไป หรือจำนวนของหมีขั้วโลกลดลงเนื่องจากอุณหภูมิที่เปลี่ยนไปทำให้หมีขั้วโลกตื่นก่อนหมดฤดูจำศีล

แม้จะมีแนวทางแก้ไขปัญหาในระดับมหภาคเกี่ยวกับก๊าซเรือนกระจกมาเป็นเวลายาวนาน ตัวอย่างเช่น พิธีสาร
เกียวโต (Kyoto Protocol) ซึ่งระบุการควบคุมการปล่อยก๊าซเรือนกระจกไว้อย่างชัดเจน พิธีสารดังกล่าวมีการกำหนดและควบคุมกิจกรรมของมนุษย์อันก่อให้เกิดก๊าซเรือนกระจกไม่ให้มากจนเกินไป แต่นอกจากระดับนโยบายแล้ว เราในฐานะมนุษย์ที่ใช้ชีวิตบนโลกใบนี้ ก็ย่อมต้องมีส่วนร่วมในการจัดการปัญหาเรื้อรังนี้ด้วย นักเคลื่อนไหวด้าน
สิ่งแวดล้อมเสนอว่า นอกจากเราต้องช่วยกันประหยัดพลังงานเพื่อช่วยลดภาวะโลกร้อนแล้ว การปลูกป่าเพื่อเพิ่มพื้นที่สีเขียวก็สามารถช่วยแก้ปัญหานี้ได้เช่นกัน เพราะต้นไม้จะสามารถนำก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ในอากาศไปเปลี่ยนเป็นก๊าซออกซิเจนได้ซึ่งจะดีต่อมนุษย์ในระยะยาว ยิ่งมีพื้นที่สีเขียวเพิ่มขึ้นเท่าไรก็จะดีต่อระบบนิเวศมากขึ้นเท่านั้น แต่ทั้งนี้เราต้องเร่งช่วยกันคนละไม้คนละมือ หากเรายังนิ่งนอนใจ ไม่ร่วมกันแก้ปัญหา

มนุษย์อาจจะไม่มีโลกให้อาศัยอยู่ในที่สุด ถึงเวลาแล้วหรือยังที่เราจะเป็นส่วนหนึ่งในการต่อเวลาของดาวเคราะห์
สีน้ำเงินนี้ให้มนุษย์ยังสามารถอาศัยอยู่ได้ต่อไป

ข้อ 3. 

การเดินทางสู่ความสำเร็จ

หากการเดินทางสู่จุดหมายของชีวิตเปรียบเสมือนการเดินทางไปยังที่ใดที่หนึ่งด้วยรถยนต์หนึ่งคันด้วยต้นทุนที่เรามีทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นพลังงาน สมรรถนะของรถ เวลา ฯลฯ เราทำอย่างไรจึงจะทำให้เราถึงจุดหมายที่ตั้งใจไว้ได้โดยที่ยังมีความสุขตลอดเวลาของการเดินทาง

ความสำเร็จบนเส้นทางชีวิตในองค์รวมย่อมมีองค์ประกอบต่าง ๆ ที่ต้องพิจารณาหลายด้าน หลายคนจะมองเพียง
องค์ประกอบหลักแค่ว่า เราไปถึงจุดหมายที่ต้องการหรือไม่ หลายคนกดดันตัวเองยิ่งกว่าจึงเลือกจดจ้ององค์ประกอบอีกข้อหนึ่งคือ เราไปถึงจุดหมายนั้นได้ภายในเวลาที่ตั้งใจไว้หรือไม่ แน่นอนว่าทั้งสองด้านนี้คือสองสิ่งหลัก ๆ ที่คนส่วนใหญ่มองหา อย่างไรก็ดี คนส่วนใหญ่มักหลงลืมองค์ประกอบของความสำเร็จดังกล่าวอีกสองข้อ ที่จะทำให้ความสำเร็จนั้นคุ้มค่ากับการลงแรงและลงมือทำ ข้อแรกก็คือ เป้าหมายชีวิตที่วางไว้ได้เหมาะสมกับตนเอง คำว่าเหมาะสมนั้น ได้แก่ เหมาะสมแก่กำลังและเหมาะสมแก่เวลาที่มีอยู่ บางคนมีศักยภาพสูงแต่ตั้งเป้าหมายไว้ต้อยต่ำ ก็ย่อมทำให้รู้สึกไม่ท้าทายและเฉื่อยชา ในทางกลับกัน บางคนอาจกำลังตั้งเป้าหมายไว้สูงลิ่ว โดยลืมนึกถึงต้นทุนทางความสามารถที่ไม่ได้สั่งสมไว้แต่เดิม จึงมักจะลงเอยด้วยความผิดหวัง อย่างไรก็ดี คำว่า “ศักยภาพ” ที่กล่าวถึงในที่นี้เป็นสิ่งที่พัฒนาได้ ผู้เขียนเชื่อว่าหากเราสละเวลาทุ่มเททำบางสิ่งบางอย่างเป็นเวลานานพอ “ศักยภาพ” หรือ “ความสามารถ” ของคนเราต้องดีขึ้นได้เป็นแน่

องค์ประกอบสำคัญอีกข้อหนึ่งที่จะทำให้การลงแรงเพื่อความสำเร็จของเราคุ้มค่า คือ การเลือกเส้นทางที่เกื้อหนุน
ความสุขของเรา ไม่ใช่สักแต่ว่าเลือกเพราะแรงกดดันของสังคมหรือคนรอบข้าง สุดท้ายเมื่อเดินทางถึงจุดหมายปลายทางที่ตั้งใจไว้ คนที่จะชื่นชมและอยู่กับมันมากที่สุดคือตัวเราเอง หากไม่ใช่เพื่อความพึงพอใจของเราแล้ว ย่อมไม่คุ้มค่าที่จะลงมือทำแม้แต่น้อย การเลือกเส้นทางเช่นนี้ย่อมทำให้เรามีความสุขท่ามกลางความเหน็ดเหนื่อย ไม่ทุกข์ทรมานกับการไขว่คว้าจนเกินไป รวมทั้งไม่ทำให้เรากลายเป็นเครื่องจักรไร้จิตใจที่มุ่งแต่จะเดินหน้าไล่ตามความสำเร็จตลอดเวลา