TPAT1 มีอะไรบ้าง? สอบช่วงไหน? พร้อมแจกตารางอ่านหนังสือ Dek68

ข้อ 2.

ภาวะโลกร้อน

ปัจจุบันดาวเคราะห์สีน้ำเงินที่เราอาศัยอยู่กำลังประสบปัญหาภาวะโลกร้อน (Global Warming) หรือ อุณหภูมิเฉลี่ยของอากาศสูงขึ้น โดยองค์การอุตุนิยมวิทยาโลกได้เผยแพร่ข้อมูลล่าสุดถึงความเป็นไปได้ที่อุณหภูมิเฉลี่ยใกล้พื้นผิวโลกระหว่างปี 2566 ถึง 2570 จะสูงกว่าระดับก่อนยุคอุตสาหกรรมมากกว่า 1.5 องศาเซลเซียส และอาจร้อนที่สุด
เป็นประวัติการณ์ตลอดระยะเวลา 5 ปีข้างหน้านี้

กิจกรรมต่าง ๆ ของมนุษย์ ตัวอย่างเช่น การเผาไหม้เชื้อเพลิง ได้แก่ ถ่านหิน น้ำมัน หรือการทำฟาร์มปศุสัตว์ เป็นกิจกรรมที่ส่งผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมและส่งผลให้เกิดปัจจัยที่นำไปสู่ภาวะโลกร้อนต่อไปได้ เนื่องจากกิจกรรมเหล่านี้ก่อให้เกิดก๊าซเรือนกระจกที่เป็นสาเหตุหลักของภาวะโลกร้อน

หลายคนอาจไม่ทราบว่าแท้จริงแล้ว ก๊าซเรือนกระจกมีทั้งก๊าซที่เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติและเกิดจากกิจกรรมของมนุษย์ต่าง ๆ ดังที่กล่าวมา ก๊าซเหล่านี้เป็นองค์ประกอบของบรรยากาศโลกที่มีความสำคัญ เพราะมันช่วย
ดูดคลื่นรังสีความร้อนจากดวงอาทิตย์ไว้ในเวลากลางวัน แล้วค่อย ๆ แผ่รังสีความร้อนออกมาในเวลากลางคืน

ทำให้อุณหภูมิในบรรยากาศโลกไม่เปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลัน หากไม่มีก๊าซเรือนกระจกในชั้นบรรยากาศห่อหุ้มไว้ จะทำให้อุณหภูมิในตอนกลางวันนั้นร้อนจัดและในตอนกลางคืนนั้นหนาวจัด ก๊าซเหล่านี้จึงมีความจำเป็นในการรักษาอุณหภูมิของโลกให้คงที่ แต่ปัจจุบันก๊าซเรือนกระจกมีปริมาณมากขึ้นจนส่งผลให้โลกสะสมความร้อนไว้มาก ดังที่เราเรียกว่า “ภาวะโลกร้อน” จนส่งผลกระทบกับสิ่งมีชีวิตทั้งพืชและสัตว์จนเกิดปัญหาระบบนิเวศตามมามากมาย

ปัจจุบันนักวิชาการหลายคนลงความเห็นว่าภาวะโลกร้อนเป็นปัญหาเร่งด่วน ดังจะเห็นจากผลกระทบที่เกิดจากการที่อุณหภูมิเฉลี่ยของโลกเปลี่ยนแปลงไปได้ปรากฏให้เห็นบ่อยขึ้น อาทิ ระดับน้ำทะเลสูงขึ้นจากการที่น้ำแข็งขั้วโลกละลายเพราะอุณหภูมิผิวน้ำสูงขึ้น พืชท้องถิ่นเดิมไม่สามารถเพาะปลูกได้เนื่องจากอากาศร้อนเกินไป หรือจำนวนของหมีขั้วโลกลดลงเนื่องจากอุณหภูมิที่เปลี่ยนไปทำให้หมีขั้วโลกตื่นก่อนหมดฤดูจำศีล

แม้จะมีแนวทางแก้ไขปัญหาในระดับมหภาคเกี่ยวกับก๊าซเรือนกระจกมาเป็นเวลายาวนาน ตัวอย่างเช่น พิธีสารเกียวโต (Kyoto Protocol) ซึ่งระบุการควบคุมการปล่อยก๊าซเรือนกระจกไว้อย่างชัดเจน พิธีสารดังกล่าว
มีการกำหนดและควบคุมกิจกรรมของมนุษย์อันก่อให้เกิดก๊าซเรือนกระจกไม่ให้มากจนเกินไป แต่นอกจากระดับนโยบายแล้ว เราในฐานะมนุษย์ที่ใช้ชีวิตบนโลกใบนี้ ก็ย่อมต้องมีส่วนร่วมในการจัดการปัญหาเรื้อรังนี้ด้วย
นักเคลื่อนไหวด้านสิ่งแวดล้อมเสนอว่า นอกจากเราต้องช่วยกันประหยัดพลังงานเพื่อช่วยลดภาวะโลกร้อนแล้ว การปลูกป่าเพื่อเพิ่มพื้นที่สีเขียวก็สามารถช่วยแก้ปัญหานี้ได้เช่นกัน เพราะต้นไม้จะสามารถนำก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ในอากาศไปเปลี่ยนเป็นก๊าซออกซิเจนได้ซึ่งจะดีต่อมนุษย์ในระยะยาว ยิ่งมีพื้นที่สีเขียวเพิ่มขึ้นเท่าไรก็จะดีต่อระบบนิเวศมากขึ้นเท่านั้น แต่ทั้งนี้เราต้องเร่งช่วยกันคนละไม้คนละมือ หากเรายังนิ่งนอนใจ ไม่ร่วมกันแก้ปัญหา

มนุษย์อาจจะไม่มีโลกให้อาศัยอยู่ในที่สุด ถึงเวลาแล้วหรือยังที่เราจะเป็นส่วนหนึ่งในการต่อเวลาของดาวเคราะห์
สีน้ำเงินนี้ให้มนุษย์ยังสามารถอาศัยอยู่ได้ต่อไป